Bob van Brunschot | Jescika van Overveld | Ricardo Beltran Mazorra

Het werk van deze kunstenaars laat zich wellicht kenmerken als naïeve kunst door de schijnbaar eenvoudige manier waarop ruimte, kleur, materiaal en detail worden behandeld. Maar wie goed kijkt ontwaart complexe voorstellingen die voortkomen uit een rijke verbeelding.

Bob van Brunschot (Waalwijk, 1965) is autodidact en vindt inspiratie voor zijn schilderijen in de fotografie van oa Brassai, Dianne Arbus en Ed van der Elsken. Zij portretteerden vaak mensen aan de randen van de samenleving, ‘het geteisem’ zoals Bob het zelf noemt. Door de meestal van oorsprong zwart-witte foto’s na te schilderen in kleur ontstaat een nieuw, autonoom beeld. Bob werkt zijn schilderijen vaak af met zelf gemaakte houten lijsten, maar bijvoorbeeld ook oude beeldbuis tvtjes kunnen als drager en omlijsting fungeren. Hoewel de schilderijen in de eerste instantie charmant ogen, zit er volgens Bob wel altijd ‘iets achter’. Soms is het een verwijzing naar het verleden toen de wereld en het dagelijkse leven waarschijnlijk stukken eenvoudiger en overzichtelijker waren en er daardoor ook betere omstandigheden waren voor de natuur en biodiversiteit. Naast schilder en beeldhouwer is Bob ook niet onverdienstelijk amateurfotograaf. Hij won met één van zijn foto’s de Volkskrant Het Vierkante Ei prijs (2009) en deed mee aan diverse tentoonstellingen in onder meer het Noord Brabants Museum, Museum van Bommel Van Dam in Venlo en Pakhuis de Zwijger.

Jescika van Overveld (Aalsmeer, 1969) is werkzaam bij de Outsider Art Ateliers. Het werk van Jescika kenmerkte zich aanvankelijk door het eindeloos herhalen van kleine vormpjes als torretjes, vogeltjes en visjes. Gaandeweg is Jescika zich steeds meer gaan ontwikkelen. Zij is een meester geworden in het mengen van kleuren en het weergeven van textuur. Deze tentoonstelling laat werken zien die zij ‘uit het hoofd’ heeft geschilderd en die gebaseerd zijn op haar eigen leven: zoals haar kamer, vakantieherinneringen, de tramhalte in haar straat. Het is bijzonder om te zien hoe zij omgaat met ruimte op het platte vlak, zij maakt geen gebruik van het lineaire perspectief maar klapt haar afbeeldingen als het ware om. Alsof je van voren en van bovenaf tegelijk naar de afbeelding kijkt.

Ricardo Beltran Mazorra (Havana, Cuba, 1972) woont sinds 2010 in Wenen. Na een paar jaar met losse baantjes, werd hij verpleger aan huis bij een zwaar gehandicapte man. Hij begon samen met deze patiënt tekeningen te maken. Het werd een flinke stapel en dat bracht Ricardo op het idee de tekeningen in kleur uit te werken. En zo ontdekte hij een niet eerder aangeboord talent voor het maken van beeldend werk waar hij zich sindsdien met passie aan wijdt; in de afgelopen 5 jaar ontstonden ruim 200 collages. Hij werkt snel, meestal is hij niet langer dan 2 uur bezig met een werkstuk. Zijn inspiratiebronnen zijn oude verhalen, de kleurenrijkdom van zijn vaderland, verlangen naar de zee, het uitdrukken van een gevoel. Hij gebruikt natuurlijk materiaal, stoffen, metaal, krijt en acrylverf en dat resulteert in het kenmerkende levendige en plastische effect van zijn voorstellingen. In Wenen was zijn werk te zien op een aantal groepstentoonstellingen.